ਵਿਸਤਾਰ
ਹੋਰ ਪੜੋ
ਕਦੇ ਕਦਾਂਈ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਲਿਆਉਣ ਦਿੰਦੀ, ਸੋ ਮੈਨੂੰ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਉਸ ਦਾ ਪਿਛਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤਕ ਉਸ ਨੂੰ ਘੇਰਿਆ ਨਾਂ ਜਾਵੇ। ਅਤੇ ਫਿਰ, ਠੀਕ ਹੈ, ਉਹ ਜਾਣਦੀ ਹੈ ਉਹ ਬਸ ਹੁਣ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਦੀ - ਬਸ ਉਥੇ ਜਿਵੇਂ ਇਕ ਮਾਯੂਸ ਕਤੂਰੇ ਦੀ ਤਰਾਂ ਬੈਠਦੀ ਹੈ: "ਠੀਕ ਹੈ, ਹੁਣ ਕੀ?" ਮੈਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ, "ਸਾਨੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਣਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ, ਠੀਕ ਹੈ?" ਫਿਰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਜੇਕਰ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਕਾਫੀ ਜਗਾ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਪਿਛਾ ਦੂਜ਼ੇ ਗ੍ਰਹਿ ਦੇ ਅੰਤ ਤਕ ਕਰਨ ਦੇਵੇਗੀ। ਉਹ ਇਹ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਓਹ, ਬਹੁਤ ਭਿਆਨਕ। ਬਸ ਇਕ ਕੁਤਾ-ਵਿਆਕਤੀ - ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸਤ ਹਨ ਹੁਣ, ਪਹਿਲਾਂ ਦਸ।
